รัฐไทยในดินแดนไทย

   แคว้นหิรัญนครเงินยาง

ความเป็นมา

สันนิษฐานว่าอยู่ใกล้บริเวณดอยตุงและแม่น้ำสาย ต่อมาได้ขยายจากเมืองเชียงลาวมาสู่เมืองเงินยางหรือเงินยัง ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง สันนิษฐานว่าเมืองเงินยางนี้อยู่ใกล้กับเมืองเชียงแสน หรืออาจเป็นบริเวณเดียวกันก็เป็นได้

ลวจังกราช (ลาวจง) มีราชบุตร 3 พระองค์ คือ ลาวครอบ ลาวช้าง และลาวเก๊าแก้วมาเมือง ลวจังกราชได้ส่งราชบุตรออกไป สร้างบ้านแปงเมือง คือ ให้ลาวครอบราชบุตรองค์โตไปครองเมืองเชียงของ ลาวช้างราชบุตรองค์ที่สองไปครองเมืองยอง ส่วนลาวเก๊าแก้วมาเมือง ราชบุตรองค์เล็กนี้ให้ครองเมืองเชียงลาวสืบเนื่องมา ด้วยเหตุนี้ภายหลังจึงทำให้ราชวงศ์ลาว (ลวจังกราช) เป็นต้นของราชวงศ์เมืองต่าง ๆ เช่น พะเยา เชียงของ เชียงคำ จนถึงสมัยพญามังรายได้สร้างเมืองเชียงรายแล้ว พบว่าเจ้าเมืองต่าง ๆ ได้มีเชื้อสายมาจากวงศ์ลวจังกราชด้วยกัน จึงมีพระราโชบายรวบรวมให้เป็นปึกแผ่นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

รายนามกษัตริย์ราชวงศ์ลาว

ยุคเมืองหิรัญนคร(ลวจังกราช หรือวงศ์หิรัญนคร)รัชกาลที่ 1 ลวจังกราช (ลาวจง)รัชกาลที่ 2 ลาวเก๊าแก้วมาเมืองรัชกาลที่ 3 ลาวเส้า (ลาวเสา)รัชกาลที่ 4 ลาวตัง (ลาวพัง)รัชกาลที่ 5 ลาวกลม (ลาวหลวง)รัชกาลที่ 6 ลาวเหลวรัชกาลที่ 7 ลาวกับรัชกาลที่ 8 ลาวคิม (ลาวกิน)รัชกาลที่ 9 ลาวเคียงรัชกาลที่ 10 ลาวคิวรัชกาลที่ 11 ลาวเทิง (ลาวติง)รัชกาลที่ 12 ลาวทึง (ลาวเติง)ยุคเมืองนครเงืนยางรัชกาลที่ 13 ลาวคนรัชกาลที่ 14 ลาวสมรัชกาลที่ 15 ลาวกวก (ลาวพวก)รัชกาลที่ 16 ลาวกิว (ลาวกวิน)รัชกาลที่ 17 ลาวจงรัชกาลที่ 18 จอมผาเรืองรัชกาลที่ 19 ลาวเจิง (ลาวเจื๋อง)รัชกาลที่ 20 ลาวเงินเรืองรัชกาลที่ 21 ลาวซิน (ลาวชื่น)รัชกาลที่ 22 ลาวมิงรัชกาลที่ 23 ลาวเมือง (ลาวเมิง)รัชกาลที่ 24 ลาวเมง

การปกครองการปกครอง

เหตุการณ์ด้านการเมืองของเมืองดังกล่าวนี้ เริ่มชัดเจนขึ้นบ้างตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๘ (ประมาณ พ.ศ. ๑๗๐๐-๑๘๐๐) เป็นต้นมา โดยในตอนปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๘ เมืองหิรัญนครเงินยางมีผู้ปกครองชื่อ พระเจ้าเม็งราย พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีอานุภาพและพระปรีชาญาณเป็นอันมาก ทรงเป็นผู้สร้างเมืองเชียงราย และเมืองเชียงใหม่ โดยที่เมืองเชียงรายทรงใช้เป็นศูนย์กลางการปกครองของอาณาจักร